Увядзенне чатырохдзённага тыдня з поўнай кампенсацыяй заработнай платы прапанавала, у прыватнасці, IG Metall. Прыхільнікі спасылаюцца на досвед іншых еўрапейскіх краін, паводле якога чатырохдзённы тыдзень змяншае нагрузку і павялічвае прадукцыйнасць. 

Праціўнікі папярэджваюць, што кампаніям гэта створыць дадатковыя фінансавыя цяжкасці. Другі аргумент заключаецца ў тым, што не заўсёды можна лёгка размеркаваць увесь аб’ём працы на меншую колькасць працоўных гадзін.

Напрыклад, патрабаванне IG Metall аб чатырохдзённым працоўным тыдні з такімі ж заробкамі ў металургічнай прамысловасці сустрэла адмову працадаўцаў. Лідар асацыяцыі працадаўцаў металургічнай прамысловасці заявіў, што такое пагадненне «прывяло б да празмернага росту выдаткаў» і, такім чынам, «да пагаршэння канкурэнтнай пазіцыі». 

Паводле апытання, грамадзяне Усходняй Германіі настроеныя асабліва скептычна: 62% з іх не лічаць, што ўвядзенне чатырохдзённага тыдня мае сэнс. У Заходняй Германіі колькасць праціўнікаў складае 54%.

 Чатырохдзённы тыдзень асабліва папулярны сярод прыхільнікаў зялёных: 69% з іх выступілі за ўвядзенне і 29% — супраць. Сярод прыхільнікаў СДПГ такую прапанову падтрымалі 43%. Супраць выказваюцца 53%. 

Як ні дзіўна, але менш за ўсё гэтая мадэль знайшла падтрымку ў лібералаў: за яе выказаліся 24%, супраць — 76%.

У Германіі чатырохдзённы працоўны тыдзень у розных варыянтах практыкуецца асобнымі працадаўцамі. Найбольш распаўсюджаная практыка падаўжэння працоўнага дня. Каб мець дадатковы выхадны, замест 8 гадзін даводзіцца працаваць 10. У той жа час існуюць працадаўцы, якія ідуць на скарачэнне колькасці працоўных гадзін на тыдзень пры захаванні заробку.